Cao WENXUAN - Tunç ve Ayçiçeği

Sınır tanımayan bir kardeşlik öyküsü…

Çin çocuk edebiyatı öyküleri yazan yazarımız Cao Wenxuan’ın ödüllü romanı Tunç ve Ayçiçeği.

Ayçiçeği küçük yaşta annesini kaybetmiş. Babası ile hayatına devam eden Ayçiçeği , Damaidi köyünde yaşamaktadır. Damaidi, yoksul bir köydür ve bir çok aile gibi Ayçiçeği ve babası da geçimini tarım ile sağlamaktadır. Damaidili köylüler , kendilerine Mektepliler denilen şehirlileri coğrafyanın doğal sınırı olarak nehir ayırır. Ayçiçeği ve babası Mektepliler kısmında yaşamaktadır.

Nehrin karşısında yaşayan Tunç ise benzer yalnızlığı yaşamaktadır. Anne, baba, ninesi ve mandasıyla yaşayan dilsiz bir oğlan çocuğu Tunç… Tüm yaşamlarını etkileyen büyük yangından sonra konuşma yetisini kaybederek biraz dilsiz biraz köyün delisi biraz mucizevi bir çocuk oluverir.

Bu iki çocuk, ne o yakasında ne bu yakasında, nehrin tam içinde buluşur. Ayçiçeği, kötü bir şaka nedeniyle nehirdeki akıntıyla sürüklenirken Tunç onu kurtarır. Bu olaydan sonra iki çocuğun arasında bir bağ kurulur.

Kitabın sayfalarında kurulan bu bağı hissediyorsunuz. Hatta bu öyle bir hikaye ki bir anda kendinizi hikayenin içinde buluyorsunuz. Edebiyat niteliği açısından son bir söz söylemek mümkün: Kitap, anlattığı hikâye ve kurgusu bir yana, edebi dil açısından çok yormuyor.

Çin çocuk edebiyatının en bilinen yazarlarından Cao Wenxuan, Tunç ve Ayçiçeği isimli ödüllü romanında, iki yalnız çocuğun karşılaşmalarını anlatırken dayanışma duygusuyla kardeşliği esinliyor; iki insan kan bağı aranmaksızın kardeş olabilir, dayanışma bunu mümkün kılar demeye soyunuyor. Ancak bu sırada dayanışma, sevgi, fedakârlık ve hatta çocukluk üzerine epey karmaşık ve hatta ürkütücü fikirler üretiyor.

Sürekleyici ve akıcı bir hikayesi olan bu romanı severek okudum…

Keyifli Okumalar…

 İnstagram : minebasarn

Facebook : Mine Başaran
Mail : minebsrn4@gmail.com